Πώς έψαχνα κάτι παλιές φωτογραφίες και ξέθαψα κάποιες που είμαι στο δημοτικό και τι κάνω; Χορεύω! Χέρι περήφανο πάνω σαν τροχονόμος, βήμα στον αέρα, σορτσάκι με ασορτί μπλουζάκι και κάλτσα μέχρι τη μέση της γάμπας! Μεγάλες στιγμές! Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι δεν μπορούσα να θυμηθώ ποιος ήταν ο δάσκαλος που μας έκανε χορό. Εντάξει, είναι και αρκετά χρόνια πριν, αλλά μου άφησε μια πίκρα που δεν θυμόμουν τον άνθρωπο.
Από αυτό το γεγονός ξεκίνησα να σκέφτομαι όλους τους δασκάλους που είχα κατά καιρούς, άλλους πολύ αγαπημένους, άλλους ούτε που να τους ξαναδώ. Είδα ότι υπάρχουν πολλά και διαφορετικά «είδη» δασκάλων στους παραδοσιακούς χορούς που μπορεί να τους συναντήσει κάποιος αν έχει αλλάξει 2-3-4 χορευτικά συγκροτήματα. Άνοιξα λίγο το…δείγμα και να μία ωραία λίστα! Εσείς βρίσκετε δικές σας εμπειρίες μέσα σε αυτές;
Αφήνουμε απέξω τον δάσκαλο του δημοτικού ή και γενικότερα του σχολείου. Είμαστε μικροί για να τον θυμόμαστε αλλά δεν έχουμε και την εμπειρία για να καταλάβουμε, για να κρίνουμε και να συγκρίνουμε. Ξεκινάμε λοιπόν:
Υπάρχει ο δάσκαλος που…χορεύει πρώτος! Σας έχει τύχει ποτέ; Όποια περιοχή και αν χορεύουμε, αυτός είναι πάντα πρώτος. Δεν μπαίνει ποτέ κάποιος άλλος, παρά μόνο αυτός και μάλιστα το σολάρισμα από ένα λεπτό πάει ξαφνικά στα πέντε για να μπορέσει να χωρέσει όλο το εύρος των ικανοτήτων του. Το μάθημά του είναι συγκεκριμένο. Δεν μετράει ποτέ βήματα, απλά τα δείχνει. Για να είσαι άλλωστε στο χορευτικό του σημαίνει ότι είσαι αστέρι και γεννήθηκες γνωρίζοντας να χορεύεις. Φυσικά, δεν εξηγεί ποτέ τι είναι αυτό που δείχνει, μην τρελαθούμε κιόλας, το ξέρεις ήδη!
Υπάρχει ο αγαπητός δάσκαλος! Είναι ο δάσκαλος που είναι πάντα καλοσυνάτος, καλός με τους μαθητές του, προσπαθεί να κάνει το καλύτερο, να δείξει τους χορούς όσο μπορεί καλύτερα αλλά και να συμπεριλάβει και να εμψυχώσει όλους τους μαθητές του. Τεχνικά δεν είναι ο καλύτερος δάσκαλος του κόσμου αλλά στις καρδιές των μαθητών του είναι στην κορυφή γιατί τους διδάσκει την αγάπη για το χορό και την ομαδικότητα.
Υπάρχει ο μαθητής που έγινε δάσκαλος (αλλά δεν έπρεπε). Μαθητές που ήταν λίγο πιο καλοί από κάποιους άλλους ή απλά βρέθηκαν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή, γίνονται δάσκαλοι και νομίζουν ότι πάνε κατευθείαν για τα όσκαρ του παραδοσιακού χορού. Οι γνώσεις είναι λίγες και είμαστε ευχαριστημένοι αν είναι και σωστές…Την έλλειψη αυτή αντισταθμίζει η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους και η πεποίθηση που έχουν ότι το χορευτικό τους ανήκει και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Το να πει κάποιος μια αντίθετη άποψη μπορεί να οδηγήσει σε μαρτυρικό θάνατο.
Υπάρχει ο δάσκαλος που προσπαθεί! Προσπαθεί φιλότιμα! Για πολλούς και διάφορους λόγους όμως δεν μπορεί! Δεν έχει το κατάλληλο «υλικό»; Μπορεί. Δεν έχει αρκετές/κατάλληλες γνώσεις; Πάλι μπορεί. Δεν έχει αρκετό χρόνο; Παίζει και αυτό. Έχει όμως όλη την καλή διάθεση και το αποτέλεσμα πάντα βγαίνει καλό γιατί υπάρχει κέφι και το κλίμα είναι ευχάριστο. Τεχνικά όμως χάνει πόντους.
Υπάρχει ο δάσκαλος που δεν νοιάζεται. Απλά βαριέται. Δείχνει και βαριέται. Εξηγεί και βαριέται. Χορεύει και βαριέται. Γενικά βαριέται. Μπορεί να μην είναι κακός δάσκαλος, μπορεί να έχει γνώσεις και να μπορεί και να τις μεταφέρει αλλά είτε το κάνει πολύ καιρό και έχει μπουχτίσει είτε δεν βλέπει ανταπόκριση από το κοινό του και απλά το έχει παρατήσει το άθλημα. Η βαρεμάρα όμως είναι κολλητική…
Υπάρχει ο δάσκαλος που ζει γι’αυτό που κάνει. Είναι ο δάσκαλος που είναι επαγγελματίας, πριν δείξει κάτι το μελετά, το ψάχνει και προσπαθεί να το δείξει όπως πρέπει. Συνήθως αυτό είναι το μόνο του επάγγελμα, ζει από αυτό και το εκτιμά ακόμα πιο πολύ. Οι γνώσεις του είναι πολλές αλλά το κυριότερο είναι ότι προσπαθεί να τις μεταδώσει, δεν τις κρατάει για τον εαυτό του. Εκτός όμως από δάσκαλος χορού είναι και δάσκαλος γενικότερα. Επιχειρεί να μεταδώσει και αρχές στους μαθητές του, προσπαθεί να δώσει το σωστό παράδειγμα και να είναι δίκαιος. Όποιος έχει συναντήσει τέτοιο δάσκαλο είναι τυχερός, να τον εκτιμάει.
Τέλος, υπάρχει και ο πρώτος…σοβαρός δάσκαλος! Αφού περνάς από διάφορες φάσεις και χορευτικά που ίσως να μην είναι τόσο καλά, συναντάς έναν άνθρωπο που σου δείχνει πώς πρέπει να διδάσκεται και να χορεύεται ο παραδοσιακός χορός. Και έτσι απλά σου ανοίγει έναν άλλον κόσμο. Διαπιστώνεις ότι ήσουν με κλειστά μάτια μέχρι τώρα και ότι έχεις δει μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Αυτός ο δάσκαλος είναι ίσως ο πιο σημαντικός γιατί χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσες να καταλάβεις τι έχανες τόσα χρόνια.
Φανατική χορεύτρια παραδοσιακών χορών από 7 χρονών και η ευχή της μία “να καταλάβουμε ότι δεν είναι ντροπή να μας αρέσουν τα κλαρίνα και τα νταούλια“ ΠΗΓΗ:http://www.topoikaitropoi.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου