Οι φυλές των Παραδοσιακών Χορευτών!

Ασχοληθήκαμε την προηγούμενη φορά με τους δασκάλους των παραδοσιακών χορών και ποιες κατηγορίες υπάρχουν. Γράφοντας εκείνο το άρθρο, σημείωσα ήδη το επόμενο: Οι κατηγορίες των χορευτών! Εδώ οι κατηγορίες νομίζω είναι περισσότερες και μου κάνει εντύπωση γιατί κάποιες μοιάζουν με τις αντίστοιχες των δασκάλων. Να μου πεις, με όποιον δάσκαλο καθίσεις….
Όπως και σε όλα τα πράγματα που κάνουμε, έτσι και στο χορό, ο λόγος για τον οποίον τα κάνουμε και ο τρόπος με τον οποίον τα κάνουμε παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο και «χρωματίζει» την παρουσία και τη συμπεριφορά μας. Ειδικά ο χορός, που είναι κάτι που βγαίνει από τη ψυχή όταν γίνεται σωστά, έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σε μεγάλο βαθμό.
Ποιες είναι λοιπόν οι φυλές των παραδοσιακών χορευτών;
Σημείωση: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι τυχαία!
Σημείωση 2: Δεν λέγεται τίποτα με κακία αλλά με χιούμορ!
• Έχουμε τον χορευτή που ζει για να χορεύει. Ίσως η καλύτερη κατηγορία χορευτή γιατί αγαπάει πολύ τον χορό και πάντα ψάχνει να μάθει κάτι περισσότερο, να γίνει καλύτερος. Δεν θεωρεί ότι έχει κάνει 5-10-20 χρόνια χορό και τα έχει μάθει όλα.
• Έχουμε τον χορευτή που θέλει να γίνει δάσκαλος. Έχει αυτόν τον σκοπό από την αρχή. Μαθαίνει μια περιοχή και θεωρεί ότι μπορεί να τη διδάξει και τρέχει να το κάνει. Επίσης, σε προχωρημένες καταστάσεις, διορθώνει και τον δάσκαλο την ώρα του μαθήματος με ύφος 3562 καρδιναλίων.
• Υπάρχει ο χορευτής που νομίζει ότι είναι και γαμώ. Νομίζει ότι μπορεί να χορέψει τα πάντα, θεωρεί ότι ο δάσκαλος πρέπει να τον βάζει παντού γιατί όλα μπορεί να τα καταφέρει. Μερικές φορές μπορεί να είναι όντως καλός. Τις περισσότερες φορές όμως δεν είναι και, το κακό είναι ότι, κανείς δεν του το λέει γιατί πολύ απλά δεν θέλουν να του χαλάσουν την καρδιά και την ωραία εικόνα που έχει για τον εαυτό του.
• Υπάρχει ο περιστασιακός χορευτής. Μια χορεύει, μια όχι, αν του αρέσει η περιοχή και ο χορός που κάνουν εκείνη την εποχή μπορεί και να εμφανιστεί. Επιλεκτικός, καλό για εκείνον και τη διάθεσή του, κακό για όλους τους υπόλοιπους.
• Υπάρχει ο χορευτής που νομίζει ότι ο χορός είναι ατομικό άθλημα. Δεν τον νοιάζει η ομάδα, θέλει απλά να φαίνεται εκείνος. Και θα φροντίσει να το κάνει σε όποια σειρά και αν είναι στον κύκλο. Είτε πρώτος είτε τελευταίος είτε στη μέση θα βρει τρόπο.
• Υπάρχει ο χορευτής-φούσκα! Είναι μία πολύ κοινή «ράτσα»!Είσαι πριν την πρόβα και μιλάς μαζί του, σου λέει «ααααα, εγώ χόρευα 40 χρόνια στο Λύκειο Ελληνίδων, 66 χρόνια στη Δόρα Στράτου» και λες εσύ «πω πωωω, γαμάτος θα είναι αυτός!» Ξεκινάει Συρτός Μακεδονίας και δεν μπορεί να βρει ΚΑΝ βήμα…
• Υπάρχει ο χορευτής που είναι μία σχολή μόνος του! Ό,τι και αν δείξει ο δάσκαλος, αυτός θα χορεύει το στυλ που θέλει. Και θα απορεί κιόλας γιατί δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην ομάδα. ΑΑΑΑ, και θα πάει να το δείξει και σε κάποιον διπλανό του στη προσπάθεια να βοηθήσει!
• Υπάρχει ο χορευτής-γκόμενος/γκόμενα. Εξαιρετική ράτσα και αυτή! Ξεχωρίζονται εύκολα! Μαλλί και βάψιμο, δεν θα πω τίποτα άλλο.
• Υπάρχει ο χορευτής που στηρίζει την ομάδα. Είναι ο άνθρωπος που θα βοηθήσει τον διπλανό του, θα του δείξει το βήμα, θα προσαρμόσει και το δικό του βήμα ώστε να μην φαίνεται κανένας άσχημος. Είναι η αθόρυβη δύναμη της ομάδας, η κολώνα.
• Αντίστοιχα, υπάρχει και το αντίστροφο. Αυτός που δίνει στεγνά τον διπλανό του και μάλιστα έχει την απαίτηση να χορεύει μόνο δίπλα σε καλούς χορευτές για να αναδεικνύεται και ο ίδιος. Εξαιρετικό δεν είναι να διαλέγεις τους διπλανούς σου;;
• Φυσικά, δεν ξεχνάμε τον φιγουρατζή χορευτή… Δεν κάνει βήμα, πετάει! Τόσο πολύ που του βάζουν πέτρες στις τσέπες για να μην…απογειωθεί!
• Υπάρχει και ο γεννημένος χορευτής, του οποίου βγαίνει η θέληση για χορό από μέσα του. Δεν είναι απαραίτητο να είναι ταλέντο, μπορεί να χάνει τα βήματα αλλά δεν σε χαλάει..Το προσπερνάς γιατί πολύ απλά σου αρέσει αυτό που βλέπεις!
Έχετε κάποια άλλη φυλή να συμπληρώσετε;;                                                                                            Η φωτογραφία του άρθρου είναι της Anna Maria Anagnostopoulou από την ομάδα Χοροστάσι.           

ΕΛΕΝΗ-ΡΕΒΕΚΚΑ ΣΤΑΙΟΥ

Φανατική χορεύτρια παραδοσιακών χορών από 7 χρονών και η ευχή της μία “να καταλάβουμε ότι δεν είναι ντροπή να μας αρέσουν τα κλαρίνα και τα νταούλια“                                                                                                                              ΠΗΓΗ:http://www.topoikaitropoi.gr
Share on Google Plus

About Unknown

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου